Gelukje bij aankomst in Esquel: de minibus naar Parque Nacional de los Alerces vertrok een uurtje later. Ons oorspronkelijk plan om met tas en al naar het park te gaan en daar te overnachten werd ons alleen al snel afgeraden aangezien alles in het park gesloten bleek. Onze eerste kennismaking met laagseizoen in deze streek! Maar vertrouwen op onze buschauf en de tassen in de ¨opslag¨…
Hierna begon een tocht van 2,5 uur in een te gammele bus die ook echt niet harder ging dan de borden langs de weg (40 km/uur). De restaurants en hotels in het park bleken inderdaad gesloten te zijn, dus de señor had gelijk. Onze voorraad water van nul, bleef dus nul. In de bus kregen we van chauf´s vrouwlief de touristische info over het gebied incl. een “wandelkaart” en zo werden we gedropt in het park. Succes he!
De bus zou pas om zeven uur teruggaan, dus we hadden flink wat tijd door te brengen. Het park was schitterend met mooie bergen, meren en prachtige uitzichten. Bovendien bijna helemaal voor ons alleen! Klik hier voor meer foto´s.
Van de señor´s stiptheid kan onze NS nog wat leren, want om stipt kwart voor zeven (keurig volgens de “dienstregeling”) stond hij op de afgesproken plek. Best knap aangezien hij al vier uur onderweg was door bergachtig gebied en op onverharde weg…
Terug in Esquel op zoek naar een hostel. Een ouder echtpaar met een paar hosteria´s in de achtertuin verwelkomte ons met ¡¡Hola, mis amigos!! Tja, toen was het snel geregeld. Pizaatje happen en op een oor…