Na Taganga en Tayrona gaan we helaas alweer naar onze laatste bestemming in Colombia: Cartagena. Cartagena is een prachtige historische stad met schitterende pleinen en oude gebouwen (foto´s). Bovendien maakt de mix van Caribische, Spaanse en Afrikaanse invloeden van Cartagena een levendige stad. Een hotel in het oude centrum kost alleen wel erg veel peso´s, dus wij komen terecht in een minder bedeelde wijk met (dronken) havenvolk. Hier zitten alle backpacker hostels dus we komen hier weer wat oude “vrienden” tegen. Hoezo gringo trail?
Er liggen schitterende stranden in de omgeving van Cartagena. Het is te merken dat de (arme) bevolking er graag een graantje van wil meepikken, want op het strand worden we continu lastiggevallen met massages, DVD´s, helado´s, fruit, empanada´s, bebida´s om maar eens een kleine slectie te noemen. Ze zijn bovendien bijzonder vasthoudend: no gracias is niet genoeg. Ondanks het feit dat Sara de massagedame al een stuk of tien keer heeft proberen af te wimpelen, is wel haar halve schouder gemasseerd. Vrij irritant! Als we genoeg hebben van het strand en hees zijn van het no gracias houden we het voor gezien.
De dag erna bezoeken we de Islas del Rosario, een eilandenarchipel voor de kust. We stappen ´s morgens in een prima uitziende boot met een deskundige kapitein. We tuffen de haven uit met een redelijke vaart totdat de kapiteit trots meldt “¡tenemos dos motores!”. De tweede motor wordt aangezet en meldt zich met een flink geronk. Dat belooft wat en Sara slikt een keertje. Dan gaat de gashendel omlaag, de punt van de boot omhoog (wij zitten helemaal vooraan) en we scheuren als in Miami Vice (voor de 30+ lezer welbekend…) over het water. Erg spectaculair! Onderweg halen we verschillende boten in en het is duidelijk dat wij in de speedboat zitten want geen enkele boot gaat zooo hard. Op open zee is de kapitein alleen af en toe wel wat overmoedig, want we slaan soms wel erg hard op het water.
De eerste stop is een dolfijnshow, maar dit vinden we niet IVN-proof dus we gaan snorkelen met twee Colombianen, de kapitein en bemanning. Ze kijken alleen een beetje vreemd op als wij zomaar in het water springen en gaan zwemmen nadat de boot tot stilstand is gekomen. De twee Colombianen worden in een reddingsvest gehesen en moeten in een soort autoband kruipen. Dan is het ons duidelijk: geen zwemles op school hier! Het snorkelen is prachtig en we zien hele scholen vissen voorbij komen. Terug aan boord hebben we het respect gewonnen van de kapitein en hij noemt ons pesces (vissen). Daarna meren we aan bij Playa Blanca, een prachtig wit palmstrand waar we lunchen en een paar uur blijven. Daarna racen we terug naar Cartagena. Gave trip!
Dan zit helaas Colombia er alweer op, maar wat een geweldig land! Superaardige mensen, prachtige natuur & stranden en zo veilig als hier hebben we ons bijna nergens gevoeld. In Nederland heeft Colombia nog steeds een slechte (drugs/FARC) naam, maar President Uribe heeft schoon schip gemaakt en het land is klaar om te worden ontdekt! Op het vliegveld van Cartagena zien we onderstaande poster die ons gevoel over Colombia perfect beschrijft!
