In Granada besluiten we om nog een week Spaanse les te nemen. Helemaal straks op Cuba waar we willen gaan overnachten in casas particulares bij mensen thuis. Na 2 weken les in Argentinië en ruim 9 maanden reizen spreken we al best aardig Spaans, maar politieke discussies op Cuba zijn toch net wat anders dan het bestellen van een pilsje in de kroeg. We vinden een prima school in een prachtig, oud pand aan het Parque Central, midden in Granada. Ook maken we gebruik van de homestay die de school aanbiedt. En zo ontmoeten we Doña Goyiuta, een erg hartelijke Nicaraguaanse oma bij wie we deze week zullen overnachten. Ze woont niet ver van de school in een mooi rood geschilderd huisje waar het een gezellige boel is. Naast Doña Goyita woont er ook het gezin van de oudste dochter en is de jongste dochter het huis nog niet uit. Het huishouden wordt verder gecompleteerd door wat zussen van Doña Goyita die vaak over de vloer komen, 2 jonge katjes en een verzameling kippen (inclusief een kale).
Na een heerlijke lunch (want naast onderdak krijgen we ook nog 3 (!) maaltijden per dag) gaan we naar de school. We krijgen privé les van Perla en is het “u vraagt, wij draaien”. We kunnen precies aangeven wat we willen leren, dus dat is lekker flexibel. Na vier uur les zit de eerste dag er op en wat een verschil met onze vorige lessen in Cordoba, Argentinië, in december waar we na een les volledig waren gesloopt. ´s Avonds heeft Doña Goyita weer een heerlijk typisch Nicaraguaans gerecht gekookt, dus we hoeven na de les geen boodschappen meer te doen of te koken. Heerlijk! Maar veel tijd voor descanzar (ontspanning) is er niet, want het huiswerk wacht. Tja, je moet er wel wat voor over hebben… Om 22.00 uur ligt de hele familie al op 1 oor en wij volgen dit voorbeeld maar.
´s Morgens blijkt dat dit slim was, want bij het krieken van de dag (de zon komt hier al op om 5/6 uur) begint het leven in Nicaragua. Die ochtend blijkt dat er geen water is, dus we douchen ons met emmer en een bakje. Werkt best aardig. Dit watertekort is ontstaan na aanleg van La Calzada, een mooie toeristenstraat met allemaal hotels en restaurants die ´s morgens al het water opeisen. De rest van de stad komt dan pas op de tweede plaats. ´s Avonds is er gelukkig weer water, dus de mensen hebben hun patroon er maar op aangepast. Ook blijkt electriciteit niet zo vanzelfsprekend te zijn, want de eerste dagen zit de halve stad zonder stroom. Ons huisje heeft gelukkig wel gedeeltelijk stroom, maar dat mag niet te opzichtig worden getoond uit vrees voor illegale aftapping.
´s Morgens hebben we steeds les en leren we superveel: in hoog tempo worden er verleden & toekomende tijden en modos subjuntivos doorheengejaagd. ´s Middags gaan we er meestal op uit, want het is veel te heet binnen aangezien zo´n golfplaten dak best veel warmte opneemt. Een middag gaan we naar het Lago Nicaragua. Edwin waagt nog even een duik, maar houdt het al snel voor gezien omdat het water te vies is. Dan maar de volgende dag naar een luxe pool voor de verkoeling.
Op donderdagavond gaan we naar Masaya voor de wekelijkse culturele avond (thanks Tommie voor de tip!). Erg leuke avond met lokale zang en dans, al helemaal omdat we die dag 5 jaar bij elkaar zijn!
Dan is het alweer vrijdag en zitten de lessen er alweer op. De tijd is omgevlogen en we nemen afscheid van onze Perla. We besluiten om nog een dagje langer te blijven bij Doña Goyita en ´s avonds drinken we lekker Mojito´s in de fancy La Calzada: de bron van alle waterproblemen. Op zaterdag gaan we naar Laguna Apoyo en zwemmen we in een prachtig kratermeer. Na een laatste fruitontbijt van Doña Goyita nemen we de volgende ochtend afscheid van de familie en trekken we verder naar León. Het was heel erg leuk om een weekje het dagelijkse leven in Nicaragua van dichtbij mee te maken! (foto´s).
