Reis Sara & Edwin - Zuid/Midden Amerika

Net de grens met Belize gepasseerd, lijkt het wel alsof we terug zijn in Guyana. De huisjes zijn weer allemaal van hout en staan op palen, alle supermarkten worden weer gerund door Chinezen en zien we geen Latino´s meer maar enkel zwarten. Bij aankomst in Belize City -city is een overstatement, want het heeft meer weg van een groot dorp- horen we ook weer het typische taalgebruik dat in Guyana werd gebruikt, dus veel geblaf, in iedere zin zit het woord f*cking en is gebiedende wijs de enige grammaticavorm die wordt toegepast. Ook blinken ze niet uit in nette omgangsvormen of beleefdheid. Het komt allemaal wel erg bekend voor…

Belize werd pas in 1981 onafhankelijk van het Britse koninkrijk hoewel Queen Elisabeth nog steeds op de bankbiljetten prijkt. In Belize City nemen we een boot naar Caye Caulker, één van de vele eilandjes, cayes genaamd, die Belize rijk is. Caye Caulker is een paradijsje met veel zon, helderblauwe zee en een heerlijke easy-going way of life. Auto`s zijn er verboden en het enige gemotoriseerde vervoer bestaat uit bootjes en golfkarretjes. Na aankomst gaan we op zoek naar een hostel, maar we vinden het niet veel soeps. Dan komt een aparte vogel ons tegemoed. Deze kwibus/dorpsgek zegt te werken voor een restaurant dat ook kamers verhuurt en hij zegt dat hij een prachtige cabin voor ons heeft. Op dat moment moeten we allebei denken aan wat Peter Moore schrijft in zijn boek “The Wrong Way Home”:

“De motieven van anderen inschatten is iets wat je vrij snel leert als je op reis bent. Je komt bijna iedere dag in een situatie terecht waarin je moet beslissen of je iemand al dan niet vertrouwt. Belazeren ze je of willen ze je helpen? Vaak is de grens heel vaag. Als je ervan uitgaat dat iedereen je wil oplichten, heb je een rottijd en ontneem je jezelf een paar prachtige momenten van gulheid en gastvrijheid. Maar als je iedereen blindelings vertrouwt, wordt je geheid beroofd”

We besluiten om hem te vertrouwen en gaan met hem mee. Wat blijkt: hij heeft inderdaad een prachtige cabin vrij voor een nog prachtigere prijs. Deal! We lachen in ons vuistje omdat we voor dezelfde prijs in plaats van een stinkhok in een vies hostel, nu een eigen huisje hebben met bank, TV, veranda en keukentje!

We passen ons snel aan aan het Caribische levenstempo, dus de volgende dag doen we niet veel meer dan zwemmen en in de zon liggen. In de sfeer van hier kopen we in plaats van bier een flesje rum en maken we onze eigen Cuba Libres.

Caye Caulker is vooral bekend om haar onderwaterwereld. We maken een prachtige snorkeltrip en zien koraal, mooi gekleurde vissen en zelfs een haai. Geweldig! Kijk hier maar eens.

Flores is een mooi klein dorpje gebouwd op een eilandje in het Petén Itzá meer. Het is met een smalle weg verbonden met het vaste land. Het wemelt er van de barretjes en restaurantjes die prachtig uitzicht hebben over het meer. Met een rumcola en een relaxed merengue muziekje op de achtergrond, genieten we ´s avonds van dit leuke sfeertje. En even een rectificatie op onze blog Met stip op de laatste plaats, want eerlijk is eerlijk: de Guatemalteken hier in het noorden zijn een stuk sympatieker!

Alle tips om de volgende ochtend heel vroeg te vertrekken naar de Maya site Tikal, slaan we in de wind. Na nachten van slecht slapen hebben we niet echt zin in een busje die om 4.30u (!!) voor de deur staat. We slapen lekker uit en vertrekken op ons gemakje rond een uurtje of 9.00u. Tikal is best een grote site in een mooi regenwoud. Het valt wel mee met de hitte en ook die hele hordes toeristen die hier zouden moeten zijn als je zo “laat” vertrekt, blijken onzin te zijn. We zien zelfs nog aapjes en prachtige vogels in de bomen. De details van de opgravingen waren mooier in Copán, met al haar goedbewaarde stelae, maar de omvang van de enorme tempels en van de site an sich is erg indrukwekkend (foto´s).

Zoekend naar een goede manier om naar Belize door te reizen, lopen we toch even binnen bij één van de tourbureautjes die een shuttle-service aanbiedt. Blijkbaar zit het busje voor de volgende ochtend nog lang niet vol want zelfs zonder al te veel onderhandelen mogen we voor de halve prijs mee. Tja, das wel heel verleidelijk…

En zo zitten we de dag erna met een stuk of 15 backpackers in een airco-busje om te vertrekken naar Belize. Niet erg avontuurlijk… maar wel lekker gemakkelijk!!

Wanneer we op de Mexicaanse grens een bus regelen naar San Cristóbal de las Casas, krijgen we meteen flashbacks naar Argentinië. De terminal is modern en schoon, de bussen zijn gloedjenieuw & superluxe (met airco!) en het kopen van een kaartje heeft veel weg van het inchecken op het vliegveld. Hier hebben ze het wel wat beter voor elkaar dan in Guatemala! Onderweg blijkt dit ook, want de wegen zijn goed, de dorpjes die we passeren zien er ontwikkeld uit en het is zooo veel schoner dan in Guatemala. Absurd hoe er zo´n verschil kan zijn tussen buurlanden, maar dat hebben we vaker gezien deze reis…

Onze eerste bestemming is San Cristóbal de las Casas, een prachtig stadje in de bergen van Chiapas. Helaas is het wel regenseizoen, dus ´s middags barst de regen en het onweer los. ´s Morgens is het gelukkig weer heerlijk weer en bekijken we het schitterende stadje (foto´s). Bovendien halen we eindelijk onze reisgids voor Cuba op die we al in Costa Rica via internet hadden besteld bij de uitgever. De gids zou eigenlijk naar León in Nicaragua worden opgestuurd, maar is daar nooit aangekomen. Waarschijnlijk is er bij het verschepen iets fout gegaan, want de uitgever bood wel erg snel aan om een nieuwe gids per express op te sturen. Eind goed al goed! De dame van DHL keek wel een beetje vreemd op toen we het pakje als een soort troffee in ontvangst namen. Nu kunnen we ons tenminste goed voorbereiden op Cuba en na het lezen van eerste hoofdstukken blijkt dat geen overbodige luxe te zijn…

´s Middags valt de regen weer met bakken naar beneden en overwegen we om een stoofpotje te koken, een maaltje dat we sinds het koude Patagonië niet meer hebben gekookt. Als we ´s avonds met de trui aan in het hostel zitten, vinden we regen en kou niet echt bij Mexico passen dus besluiten we om de volgende dag te vertrekken naar Palenque.

Als we in Palenque uit onze superluxe bus stappen, weten we dat de trui weer in de tas kan, want wat hier is het muy tropico! Het plaatsje Palenque is niet om over naar huis te schrijven, maar we zijn hier voor de beroemde Maya site die vlakbij ligt. De volgende dag gaan we er naar toe en de site is erg indrukwekkend. En warm: we moeten lachen als we beseffen dat we gisteren nog in drie-laagse (Sara vijf-laagse) kleding rondliepen (foto´s).

´s Avonds eten we heerlijk Mexicaans en Edwin valt uitgehongerd aan op de nacho´s die op tafel worden gezet. Een beetje enthousiast wordt het bijbehorende sausje erover uitgesmeerd en dan breekt de brand uit: muy picante!! Gelukkig is er genoeg Corona om te blussen! Mexico is leuk!

We lopen al een tijdje te zoeken hoe we een goed rondje kunnen maken door Mexico, Noord-Guatemala en Belize. In Palenque horen we over een grensovergang waarvan wij dachten dat die onmogelijk zou zijn. Maar sinds kort is de weg aan Mexicaanse zijde geasfalteerd en brengt een lancha ons in een half uurtje de rivier over naar de Guatemalteekse grens. Een onverharde weg loopt daar Noord-Guatemala in en drie uurtjes later zijn we in Flores, onze basis voor de volgende Maya site: Tikal.