Als we landen in Ciudad de Panama (of Panama City) komen we duidelijk in het gebied waar de Mexicaanse griep heerst, want overal zien we mondkapjes: best een spooky gezicht! We verlaten snel het vliegveld en gaan naar ons hostel in Bella Vista, een wijk van Panama City waar alle hotels en hostels liggen. De eerste dagen doen we eigenlijk niet zo heel veel, want het regent de hele dag pijpestelen. Bovendien zijn er verkiezingen en lijkt het ons beter om in de buurt van het hostel te blijven vanwege opstootjes die kunnen ontstaan in deze roerige verkiezingstijd. De presidentsverkiezingen worden gewonnen door Ricardo Martinelli met een overweldigende meerderheid. Het belooft een grote verandering a la Obama en blijkbaar snakt de Panamese kiezer hiernaar. De verkiezingen verlopen verder rustig, het weer knapt op, dus we kunnen de dag erna er weer op uit.
We brengen een bezoek aan de historische stad van Panama City, Casco Viejo. Het valt direct op dat arm & rijk hier hand in hand gaan, want tegen mooie, oude gebouwen staan lelijke, vervallen flats. Het presidentieel paleis ligt ook al niet op een A-locatie, want het uitzicht van de president bestaat niet alleen uit bling bling fancy skyscrapers, maar ook uit een vervallen haven, sloppenwijk en vuilnisbelt. Heeft onze JP het toch beter 😉 
Daarna bezoeken we de ruines van Panama Viejo, even buiten Panama City. Op deze plek is in de 16e eeuw Panama Stad gesticht, maar werd veroverd en verwoest waarna de nieuwe, huidige stad verder zuidwaarts werd gebouwd. Tegenwoordig wordt de skyline van Panama City volgezet met wolkenkrabbers en de ene na de andere rijst uit de grond naar Amerikaans voorbeeld. Buitenlandse investeerders worden naar Panama gelokt met gunstige fiscale regimes (de eerste 20 jaar betaal je als buitenlander geen belasting). Vooral Amerikanen worden naar Panama getrokken en dat heeft niet alleen te maken met de US dollar die hier de munteenheid is. Al heel lang is er een sterke band tussen Amerika en Panama en hiermee maakt Panama niet altijd vrienden met andere Latijns Amerikaanse landen…Wel goed voor de economie!
Panama is vooral bekend om het Panamakanaal. In 1882 werd door de Fransen gestart met de bouw van het kanaal, maar na 11 jaar graven moesten zij het opgeven door tropische ziektes (meer dan 20.000 arbeiders stierven aan malaria en gele koorts), corruptie en extravagantie. De Amerikanen stonden te trappelen om het stokje over te nemen, maar dit stuitte op tegenstand bij de toenmalige regering (Panama maakte toen nog deel uit van Colombia). Op zijn Amerikaans werd de onafhankelijkheidsbeweging gesteund en 2 weken (!!) na de onafhankelijkheid van Panama werd een verdrag getekend waarin een 16 kilometer brede strook land rondom het te bouwen kanaal voor eeuwig Amerikaans grondgebied werd. De bouw van het kanaal kon dus beginnen nu de centen waren geregeld. Eerst werd in een gigantische gezondheidsoperatie het gebied vrij gemaakt van tropische ziekten. Daarna werd de bouw hervat met nieuwe technieken en, ere wie ere toekomt, met succes want in 1914 was de klus geklaard. Het eerste schip kon nu via Panama oversteken van de Atlantische Oceaan naar de Stille Oceaan. Tot dan toe moesten de zeeschepen om Zuid Amerika heenvaren dus dat betekende een enorme tijdswinst.
Sindsdien is het Panamakanaal een goede inkomstenbron voor de VS en vanaf 2000 voor Panama, want in dat jaar werd het gebied rondom het kanaal teruggegeven aan Panama en kwam er een einde aan de Amerikaanse zeggenschap over het kanaal. Het kanaal levert jaarlijks meer dan 1 miljard US dollars op aan inkomsten en dat is ongeveer 10% van het BNP van Panama. Hoezo lucratief? Het huidige kanaal zou in 2014 zijn maximale capaciteit bereiken en in 2001 is er een studie gestart naar uitbreiding van het kanaal. Onlangs is met de bouw begonnen dus ook in de toekomst blijft het kanaal een goede inkomstenbron.
We brengen een bezoek aan de Miraflores locks. De Amerikaanse invloed is nog niet helemaal verdwenen, want er wordt een hele show van gemaakt! “Live action on top deck” gilt de omroeper als we aankomen. We snellen naar boven en het is indrukwekkend om te zien hoe de zeeschepen in een enorme sluis 16,5 meter omhoog of omlaag worden gebracht als eerste fase om het hoogteverschil te overbruggen van de ene naar de andere kant (de foto’s staan hier).
