Op weg naar Bogota wordt onze bus weer een paar keer aangehouden door militairen met grote guns. Maar het is niet intimiderend hoor want ze stellen zich netjes voor en vragen vriendelijk of ze onze paspoorten mogen zien en ons mogen fouilleren. De sfeer in het land vinden we heel relaxed. Veel politie en leger op straat geeft juist het gevoel dat er veel aandacht voor veiligheid is. Van de Colombianen die we spreken horen we dat er een effectieve strijd tegen de rebellen gaande is. De FARC en de ELN zijn teruggedrongen tot ver in de bush en hooglanden voorbij Bogota. Het lijkt erop dat de bevolking dit veiligheidsoffensief steunt want de militairen worden erg respectvol behandeld en we zien ze regelmatig grapjes met elkaar maken.. oom agent in Nederland zou er jaloers op zijn.
Deze vriendelijkheid zit sowieso in de aard van de mensen. Ze zijn niet zoals de Argentijn die zonder aarzelen iedere voorbijganger groet en makkelijk een hele rij voor laat gaan bij het in de bus stappen. Nee, hier in Colombia kijkt men eerst een beetje de kat uit de boom. Maar open jij met een lach een gesprek, dan verschijnt er aan de andere kant langzaam een glimlach en zijn ze bijzonder gastvrij!
We zitten ook duidelijk in de uitlopers van de Andes want de natuur gaat er steeds tropischer uitzien. Zo ook het weer, want hoe noordelijker we komen hoe warmer het wordt. En de muziek! Want de liedjes op de radio krijgen steeds tropischere tintjes. Deze krijgt Luister hier maar eens naar de laatste hit!
Hoofdstad Bogota valt ons na Cali meer dan mee. Het historisch centrum La Candelaria is prachtig met haar koloniale bouw, smalle straatjes en superrelaxte sfeer. Het stikt er van de studenten, altijd leuk, en we kunnen zelfs bijna het presidentiele paleis binnenlopen om Uribe een hand te geven! (foto’s)
