Tijdens de zigzag-hobbel busrit van Chiclayo naar Cajamarca maken we kennis met de Peruaanse waterbom. Net zoals in Nederland is dit een ballon gevuld met water die naar iets of iemand wordt gegooid. In Nederland wordt dit spelletje echter alleen door kinderen (ook wel rotjongens genoemd na een voltreffer) gespeeld, maar in Peru is het leeftijdsonafhankelijk. We zagen soms wel heel oudere-jongeren waterbommen gooien. Vooral voorbij rijdende bussen zijn een gewild object zeker als alle ramen openstaan vanwege de hitte. Regelmatig was er een voltreffer te noteren en had er weer iemand in de bus een nat pak. Edwin dacht ze te slim af te zijn door het raam op een kiertje te zetten, maar hierop waren de Peruanen voorbereid en werd er gewoon een volle emmer water naar de bus gegooid. 1-0 voor de Peruanen en een kletsnatte Edwin.

Zo´n dag waterbommen ontwijken gaat je niet in de koude kleren zitten. Dit was te merken ookwant bij aankomst in het hostel waren we onze reisgids kwijt. Stress want je doet alles met zo´n gids. Alles hebben we geprobeerd om hem terug te krijgen: de taxicentrale werd gek van die twee extranjeros die op zoek waren naar hun guia. Zelfs de politie werd ingeschakeld. We hadden de illusie dat er vast een gevonden voorwerpen punt moest zijn. Niet dus! Uiteraard werd dit niet meteen gezegd (Peruanen zijn niet zo direct), maar werd de case eerst vakkundig in een schrift gezet door oom agent en voorzien van Edwin´s vingerafdruk en handtekening. Voor S/ 3,50 (bijna 1 Euro) kon dit epistel worden omgezet in een officiele aangifte voor de verzekering… maar dit was niet de bedoeling! Tijdens dit stukje Peruaans recherchewerk kwamen we in contact met een andere onfortuinling die ons duidelijk maakte dat er niet zoiets was als een gevonden voorwerpen punt bij de politie en dat de aangifte eigenlijk zinloos was. Hij had wel een radioprogramma en hij zou omroepen dat we op zoek waren naar onze reisgids. Toen de hele stad op de hoogte was en wij de bestelling al bijna wilden gaan plaatsen bij Amazon.com kwam de señora van ons hostel aan met onze gids. Wat een geluk! Wat bleek: de gids was niet in de taxi blijven liggen zoals we dachten, maar was voor het hostel gevonden (lees: meegenomen) toen we uit de taxi stapten. Na een kleine propina voor de “eerlijke” vinder hadden we ons kostbare kleinood terug. Hadden we toch een dag ervaren hoe het is om als kip zonder kop door een stad te dolen. Best lastig! Enfin: we waren weer blij!

Hierna konden we genieten van Cajamarca en onze eerste indruk was Cusco II. Mooie stad, groot groen plaza de armas, mooie gebouwen en veel Inca historie. In Cajamarca was het begin van het einde van het machtige Incarijk want hier werd de laatste Inca heerser Atahualpa door de Spaanse conquestadores in de val gelokt en ingesloten. De kamer waar hij gevangen werd gehouden staat er nog steeds en ook de lijn op de muur is nog goed te zien tot waar Atahualpa de kamer zou vullen met zilver en goud in ruil voor zijn vrijlating. Atahualpa werd niet vrijgekocht maar vermoord door de Spanjaarden. Hierna ging het bergafwaarts met de Inca´s en werden ze verslagen door de Spanjaarden.

De beschaving van Cajamarca begon al lang voor de Inca´s en bij twee historische sites zijn we geweest: Cumbe Mayo met een 3.000 jaar oud kanaal en Otuzco: een begraafplaats flat inclusief uitzicht. Kijk hier maar eens.

Na Cajamarca slapen we nog een nacht het snikhete Piura in het noorden en gaan we door naar Ecuador.