Reis Sara & Edwin - Zuid/Midden Amerika

Na dagen in prachtige natuur, was de aankomst in EL Calafate even slikken.. ¨Built for tourists¨ schreef onze reisgids en dat bleek te kloppen. In de jaren ´90 bestond El Calafate nog maar uit 1 straat en anno 2008 stikt het er van de restaurants, hotels, touroperators en ander touristisch vermaeck, zoals dit schitterende casino:

Het is hier allemaal te doen om de gletsjer Perito Moreno. Absoluut een prachtig natuur fenomeen en we hebben er uiteraard een bezoek aan gebracht, maar we liepen er wel enigszins beduusd rond tussen de bejaarden, kinderen en Amerikanen (“isn´t it amaaaazing!”) op witte gymschoenen. Wij hadden ons alweer voorbereid op een stevige wandeling.. maar het enige dat er te wandelen viel was een uurtje over een ijzeren ballustrade..

Desondanks gaaf om de gletsjer van dichtbij te zien en voortdurend het ijs te horen kraken, om dan plotseling opgeschrikt te worden als er een enorme ijsmassa afbrak en in zee donderde. Klik hier voor foto´s van de gletsjer.

Bij vertrek uit Esquel blijkt dat het echt laagseizoen is in deze streek, want er is nog geen busverbinding naar het zuiden langs deze westkant van Argentinie. Un problemo dus! Enige mogelijkheid is langs het oosten te reizen en dat betekent veeele uren in de bus…

Na een tussenstop in het schitterende Rio Gallegos (not!) dan ook echt naar het zuiden en hebben we de bus genomen naar de meest zuidelijke stad op aarde: Ushuaia in Tierra del Fuego (Vuurland). Ushuaia zou zo kunnen doorgaan voor een Oostenrijks skidorpje, maar dan zonder apres ski en irritante Hollanders

Het is wel echt bijzonder hier te zijn! Het enige wat hieronder ligt is Antartica. En dat is in het klimaat en de natuur terug te zien. IJzige winden die over het Beagle Channel waaien, winterse sneeuwbuien in wat men hier lente noemt, maar prachtige natuur. Gisteren hebben we al deze elementen getrotseerd en hebben we een dag in het Parque Nacional Tierra del Fuego gewandeld. Koud en nat, maar wel heel indrukwekkend! Toen we na een paar uur lopen het echt koud hadden, kwamen we op het juiste moment toevallig onze chauffeur tegen en mochten we zijn warme busje in. Heerlijk!

We hadden gelezen over een boottocht die je kan maken over de Beagle Channel, over de prachtige uitzichten vanaf de boot op Ushuaia en de bergen en veel dieren in zee die je onderweg zou kunnen zien. Leek ons erg gaaf! Alleen merk je dan hoe onvoorspelbaar het weer hier kan zijn, want de boten bleven alle dagen dat wij hier waren aan wal… Helaas!

Morgen vertrekken we alweer. Naar Chileens grondgebied nu… Klik hier voor meer mooie plaatjes van Ushuaia en Tierra del Fuego.

Gelukje bij aankomst in Esquel: de minibus naar Parque Nacional de los Alerces vertrok een uurtje later. Ons oorspronkelijk plan om met tas en al naar het park te gaan en daar te overnachten werd ons alleen al snel afgeraden aangezien alles in het park gesloten bleek. Onze eerste kennismaking met laagseizoen in deze streek! Maar vertrouwen op onze buschauf en de tassen in de ¨opslag¨…

Hierna begon een tocht van 2,5 uur in een te gammele bus die ook echt niet harder ging dan de borden langs de weg (40 km/uur). De restaurants en hotels in het park bleken inderdaad gesloten te zijn, dus de señor had gelijk. Onze voorraad water van nul, bleef dus nul. In de bus kregen we van chauf´s vrouwlief de touristische info over het gebied incl. een “wandelkaart” en zo werden we gedropt in het park. Succes he!

De bus zou pas om zeven uur teruggaan, dus we hadden flink wat tijd door te brengen. Het park was schitterend met mooie bergen, meren en prachtige uitzichten. Bovendien bijna helemaal voor ons alleen! Klik hier voor meer foto´s.

Van de señor´s stiptheid kan onze NS nog wat leren, want om stipt kwart voor zeven (keurig volgens de “dienstregeling”) stond hij op de afgesproken plek. Best knap aangezien hij al vier uur onderweg was door bergachtig gebied en op onverharde weg…

Terug in Esquel op zoek naar een hostel. Een ouder echtpaar met een paar hosteria´s in de achtertuin verwelkomte ons met ¡¡Hola, mis amigos!! Tja, toen was het snel geregeld. Pizaatje happen en op een oor…

Gisterochtend kwamen we aan in Esquel, een rustig plaatsje tegen de grens met Chili. Voorafgegaan door een typische busreis in Argentinie:

Omdat je een afstand van 660 km overbrugd door eindeloze vlakten steppe (pampa´s) denk je de nachtbus te nemen zodat je slaapt en tijd wint. Om 21.00 vetrek je. Om 22. 00 stapt er een dronken *figuur in die vervolgens ruim 6 uur in je oor tettert (tegen zichzelf uiteraard..). Om 23.30 gaat het licht uit. Relaxed denk je, slapen. Om 23.31 gaat de film aan. Actiefilm uiteraard, met het geluid op 10 en een spaans nagesynchroniseerde Bond. Yesss!

Sara vond het natuurlijk weer te koud in de bus. En aangezien de eerste slaapzak al in Bahia Blanca was achtergelaten, lag de nieuwe deze keer veilig in het ruim. ¿Pocito mas calor, por favor? Vervolgens werd het snikheet en ritste edwin bijna zijn pijpen van z´n broek vanwege deze tropische temperatuur.

02.00: Na een fijne martelscene is de film afgelopen. En gaat de verwarming uit… Lekker slapen bij 5 graden.

06.00: aankomst in Esquel waar het vriest. Lekker wakker worden!!

Na Sierra de la Ventana kwamen we vorige week dinsdag aan in Puerto Madryn. We verwachten een ijzige wind aan te treffen aangezien we al flink zuidwaarts waren, maar toen we uit onze “comfortabele” bus stapten bleek het heerlijk weer te zijn en na een hele zoektocht vonden we een hostel met een tuin! Lange broek uit dus en korte broek aan! Puerto Madryn ligt aan zee, maar helaas niet zoals in Den Haag overladen met strandtenten, dus dan maar een biertje op straat (hier geen alcoholverbod zoals in Scheveningen…)

De volgende dag zijn we erg actief bezig geweest door twee mountainbikes te huren en per fiets naar Playa Doradilla, 20 kilometer verderop, te fietsen om walvissen van dichtbij te zien want daar staat Puerto Madryn om bekend. Op een bepaald moment hoorden we een spuitend geluid en hoorden we klappen op het water en toen we daarna met de fiets aan de hand richting de zee gingen, konden we een heleboel walvissen zien liggen. Was echt heel bijzonder om te zien want er waren niet heel veel mensen en die enorme walvissen zwommen recht voor ons! Soms kwamen ze even uit het water om naar beneden te duiken waarbij ze met hun staart uit het water kwamen of om water te spuiten. Heel bijzonder om dit van zo dichtbij mee te maken!

We hebben vanuit Puerto Madryn ook nog een tocht gemaakt naar Peninsula Valdes, een schiereiland in de buurt. Onze gids was nogal enthousiast en zat de hele reis op het puntje van z´n stoel om voor ons allerlei bijzondere dieren te spotten. Erg gaaf! Ook hebben we een pinguin kolonie bezocht en zagen we hele hordes zeeleeuwen en elephant seals.

Afsluitend hebben we een boottocht gemaakt om van dichtbij walvissen te zien. In het begin kregen we flashbacks naar onze Cruz del Condor tour van vorig jaar (waar ons condors waren beloofd, maar waar we alles behalve zagen…). Maar dit was wel echt gaaf!! Vlak voor ons sprongen walvissen en je kon ze soms bijna aanraken (niet aan te raden overigens…). Klik hier voor meer foto´s.