In Paramaribo worden we om 3 uur `s nachts uit ons bed getrommeld door de chauffeur van het busje waarmee we naar het vliegveld gaan. Een lange tijd knikkebollen en kopjes koffie later, stappen we uiteindelijk rond zevenen in het vliegtuig. Na een tussenstop op Trinidad, zien we vanachter het vliegtuigraampje Curacao verschijnen, Alleen al vanuit de lucht ziet het er veelbelovend uit. Eenmaal geland en aangekomen in willemstad, regelen we via de VVV een slaapplekje en Henry, de eigenaar, komt ons al gauw met de auto oppikken. En wat een mooie plek is het: een studio met eigen keuken en terrasje. Wat wil een moe mens nog meer?! Uitermate tevreden ploffen we neer: hier houden we het wel even uit!
Eigenlijk zouden we over vier dagen al naar Aruba gaan voor een paar dagen maar we horen er niet al te positieve verhalen over: duur, erg toeristisch, Amerikaans en niet zo kleinschalig als Curacao. Dus besluiten we onze plannen wat om te gooien en een volle week hier te blijven. En dan kunnen we opeens héél relaxed aan doen…
Willemstad is een mooie stad, met een klein compact centrum met gekleurde huisjes en een drijvende loopbrug en groentemarkt. Maar het eiland is natuurlijk vooral bekend om haar strandjes dus al gauw liggen we in een klein baaitje in helder zeegroen water te dobberen. Na Suriname vinden we Curacao een stuk minder Nederlands. De invloed van buitenlandse toeristen en investeerders is hier duidelijk te merken want veel is in het engels. Al kun je er met Nederlands ook goed terecht en spreekt de lokale bevolking natuurlijk Papiemento. Dit blijkt een mengelmoesje van Spaans, Portugees en Engels te zijn dus zelfs hier kunnen we wat van maken! Ons valt al snel op dat dit wel een eilnad met twee gezichten is. Enerzijds een goed ontwikkelde toeristensector en rijke lui die hier veel Antiliaanse guldens (nee, geen euri!) kunnen spenderen. Aan de andere kant zien we ook veel arme mensen omdat we veel met de lokale bus reizen, en het verschil tussen beide groepen is enorm. 15 mei a.s. wordt hier een referendum gehouden waarbij de bevolking zich moet uitspreken over een pakket van maatregelen vanuit Nederland. Men voelt zich een beetje met de rug tegen de muur gezet en dit brengt de nodige spanningen met zich mee.
25 april begint met een vorstelijk ontbijt, ballonnen, champagne en bloemen. Wat een goede start van je verjaardag! Lekker luieren, zonnen, zwemmen en `s avonds een hapje eten aan het water in Willemstad maakt het een heerlijke dag! De volgende dag blijkt alles in het centrum gesloten behalve de net geopende… jawel: Albert Heijn. Dat lijkt ons wel lachen na al die maanden dus met hoge verwachtingen stappen we naar binnen. We moeten lachen om de Deli en Klantenservice. Maar als vervolgens blijkt dat het gehéle AH assortiment hier verkrijgbaar is, vinden we het al snel heel schraal. Waar je normaal toch wel een beetje creatief moet zijn met de lokale producten van de markt, staan hier de Knorr-pakketten opeens weer voor het grijpen…
Oke, natuurlijk wel wat pain de bologne mee maar dan staan we al weer gauw bij de kassa. Bij het afrekenen krijgen we zomaar een lift aangeboden. Tijdens de rit zitten we wat te kletsen en worden we uitgenodigd om die middag een eindje mee te gaan varen. En zo bevinden we ons twee uurtjes later opeens op de Yacht Club te midden van de jetset van Curacao! Gelukkig heeft onze gastheer Danny een heel bescheiden, maar daardoor niet minder mooi, bootje en tuffen we rustig voorbij grote villa`s en lelijke posh boten. Hoezo andere wereld?! Het is die middag erg leuk dus spreken we nog een dag af, deze keer om naar de Christoffelberg te gaan. Het is een flinke klim maar eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over het westelijk deel van het eiland. Wel is het bloedheet dus de verkoelende duik in zee vanaf Groot knip, één van de mooiste stranden van Curacao, is heerlijk! Het is net vakantie 
. Terug in het appartement worden we uitgenodigd voor een etentje met de andere gasten. De eigenaresse heeft heerlijke typische eilandgerechten klaarstaan en er zijn ook twee Venezuelanen dus we kunnen eindelijk weer iets doen aan ons Spaans!
30 april Koniginnedag. Bij het ontbijt horen we onze bovenburen iets zeggen over een aanslag in Nederland dus zetten we de tv aan en zien het vreselijke nieuws over Apeldoorn. Erg heftig! Wat later op de ochtend lijkt buiten het officiele programma in Willemstad wel nog wat activiteiten plaats te vinden. Met veel mensen, veel herrie en veel oranje. Luister hier maar eens mee. En dan te bedenken dat het NEE-kamp voor het referendum hier de meeste aanhangers heeft…
Dan is het al 1 mei en reizen we weer verder. We hebben een middagje op Aruba voordat we verder vliegen naar Panama City en we zijn best blij dat dit maar één middagje is. Aruba is (zoals we al vreesden) super Amerikaans en de hoofdstad Oranjestad is net één groot artificial outlet center. Verder stikt het van de dikke all-inclusive hotels, maar de stranden zijn gelukkig wel prachtig. Alleen is op 1 mei vanwege Labour Day alles gesloten, dus we zien veel verveeld rondsloffende Amerikanen die (net als wij overigens; als we dan toch Amerikaans bezig zijn) op zoek zijn naar de Burger King. En die was gewoon niet te vinden… 
. (foto`s). Op naar Panama!
