Reis Sara & Edwin - Zuid/Midden Amerika

Gelukkig hebben we het moois van Costa Rica niet laten verpesten door Amerikanen. Vanuit onze laatste bestemming van het land, Santa Elena, hebben we twee prachtige regenwouden gezien: Cloud forest Santa Elena en Monteverde. Gaaf! (Foto´s)

In het toeristische Costa Rica komen net iets te vaak Amerikaanse figuren op ons pad. Je doet echt je best maar ze zijn gewoon niet te ontwijken! Een typische (en helaas veel voorkomende) conversatie tussen een Amerikaanse dude en ons (of vul voor deze laatste iedere andere west Europeaan in…):

Dude (out of the blue): “Where are you guys from?”
“Holland.”
“Oh that´s awesome! Amazing! I´m from the States. How long are you here?”
“Well we don´t know exactly. Two or three weeks or something…”
“Oh great! Well I´m here for two weeks. Isn´t this place amazing? Have you been canopying already? It´s so much fun! You really should do that!”
“Okay…”
“Isn´t it hot today? I´m from California you know. I´m used to the heat. But it´s the humidity, right? It´s so fucking hot here!”
“Uh uh.”
“Have you been to California once? You should go there. It´s gorgeous! I definitely recommend it! And you have this fabulous bar in my town. I always go there with friends to grab a beer after work. It´s so great! They serve food as well. It´s so dirt´ cheap, but it´s delicious! It´s incredible delicious!”
(We hebben even de tijd nodig om al deze amazing tips op te slaan, maar al gauw komt de volgende “vraag”…)
“So how long will you stay in Costa Rica?”
“Like we said, two or three weeks. It´s because we´re travelling through Latin America for a year.”
“Oh really? Fucking great! Have you seen Peru? I was there last year. Gorgeous! I also went to Ecuador once. Have you been there?”
“Yes we´ve been th…”
“Incredible huh? I went white water rafting there. That was phenomenal! Best thing I ever did!”
(Stilte)
“So which countries did you go to?”
“Well, Argentina, Chile, …”
“And what country did you like most?”
(We proberen even iets uit…)
“Well Guyana is an interesting country because…”
“Oh. Good for you! Well, nice speaking to you. Have fun!!”

En opeens zitten we weer alleen. Huh??!! Je gelooft je oren gewoon niet. Nou ingelijks, nice speaking (or listening??) to you as well, dude.

De grote hoeveelheid superlatieven nog naverwerkend, horen we achter ons alweer het volgende diepgaande gesprek starten…
“Where are you guys from??”

Na Peninsula de Osa is het dan eindelijk tijd geworden om een belofte na te komen die we 4 jaar geleden hebben gemaakt op de bruiloft van Maarten, een oud-collega van Edwin bij Océ. Maarten´s broer Michiel vertelde op de bruiloft honderduit over het hotel dat hij net was begonnen in Dominical, Costa Rica. Het klonk allemaal erg goed en bij de laatste ronde spraken we af dat we langs zouden komen als we in de buurt waren. Belofte maakt schuld, dus dik 4 jaar later staan we bij hem op de stoep. De verhalen zijn zeker niet overdreven, want er staat iets moois in Dominical, dat een klein surfersdorpje is aan de Pacific. Hotel Domilocos en het bijbehorende restaurant Confusione is een plaatje! We krijgen een prachtige kamer en die luxe is na 9 maanden backpacken wel erg lekker. Snel daarna worden we verwacht in Confusione waar Michiel wacht met de eerste Camino-tjes. Het eten is super en we krijgen heel wat lekkers van de kaart voorgeschoteld including een spectaculaire Banana Flambé! Ook maken we kennis met Ricardo, de broer van Michiel´s vrouw en we hebben een erg leuke avond met veel verhalen, nog meer Caminos en af en toe een potje pool.
We gaan een dag naar Dominicalito, een klein strandje in de buurt. Ook bezoeken we Hacienda Barú, een prachtig park waar we weer al het moois van Costa Rica zien (foto´s).

Dan is het alweer donderdagavond en nemen we helaas afscheid van Michiel, Ricardo en de rest, want we gaan weer verder (ondanks het verleidelijke aanbod van Michiel om nog éééén nachtje te blijven). We sluiten de avond af in stijl met de heren aan de pooltafel en de nodige Caminos. Bedankt mannen voor de geweldige tijd in Domilocos en Confusione en wat een geweldige zaak hebben jullie neergezet!!

Met dat goede weer waar we in Volcán op hoopten kwam het wel goed, want wat is het gruwelijk heet op de eerste bestemming in Costa Rica: Peninsula de Osa. Dit schiereiland net over de grens met Panama herbergt een prachtig en nog relatief ongerept nationaal park. Deze ongereptheid blijkt al helemaal als we de middag uitzoeken hoe we in het park moeten komen, want er blijkt 1 goede mogelijkheid te zijn om 6 uur ´s ochtends… Auw!

De bus is niet meer dan een vrachtauto waarin wat banken zijn geklusd om zoveel mogelijk toeristen en werkmannen te vervoeren die allemaal richting park moeten. Niet echt comfortabel, maar hé: 2 uur hobbellen later zijn we er. Het toeganspad naar het park loopt over het strand. Als we na een uurtje in de volle zon lopen bij de guardaparque aankomen zijn we blij dat we ons bezoek maar beperken to 1 dagje en niet 3 dagen zoals we in een vlaag van verstandsverbijstering bijna hadden besloten… Niet met deze temperaturen!
Het park is echt prachtig! We lopen door de jungle en zien prachtige dieren, planten en bomen. Van dichtbij zien we veel aapjes die recht voor ons van boom naar boom springen. Ook zien we een hele wasbeertjes familie het pad oversteken en vliegen er regelmatig prachtige papegaaien en andere tropische vogels over. Kijk hier maar eens wat we allemaal hebben gezien.