Reis Sara & Edwin - Zuid/Midden Amerika

Flores is een mooi klein dorpje gebouwd op een eilandje in het Petén Itzá meer. Het is met een smalle weg verbonden met het vaste land. Het wemelt er van de barretjes en restaurantjes die prachtig uitzicht hebben over het meer. Met een rumcola en een relaxed merengue muziekje op de achtergrond, genieten we ´s avonds van dit leuke sfeertje. En even een rectificatie op onze blog Met stip op de laatste plaats, want eerlijk is eerlijk: de Guatemalteken hier in het noorden zijn een stuk sympatieker!

Alle tips om de volgende ochtend heel vroeg te vertrekken naar de Maya site Tikal, slaan we in de wind. Na nachten van slecht slapen hebben we niet echt zin in een busje die om 4.30u (!!) voor de deur staat. We slapen lekker uit en vertrekken op ons gemakje rond een uurtje of 9.00u. Tikal is best een grote site in een mooi regenwoud. Het valt wel mee met de hitte en ook die hele hordes toeristen die hier zouden moeten zijn als je zo “laat” vertrekt, blijken onzin te zijn. We zien zelfs nog aapjes en prachtige vogels in de bomen. De details van de opgravingen waren mooier in Copán, met al haar goedbewaarde stelae, maar de omvang van de enorme tempels en van de site an sich is erg indrukwekkend (foto´s).

Zoekend naar een goede manier om naar Belize door te reizen, lopen we toch even binnen bij één van de tourbureautjes die een shuttle-service aanbiedt. Blijkbaar zit het busje voor de volgende ochtend nog lang niet vol want zelfs zonder al te veel onderhandelen mogen we voor de halve prijs mee. Tja, das wel heel verleidelijk…

En zo zitten we de dag erna met een stuk of 15 backpackers in een airco-busje om te vertrekken naar Belize. Niet erg avontuurlijk… maar wel lekker gemakkelijk!!

In de bus naar Panajachel aan het Lago Atitlán maken we opnieuw kennis met de Guatemalese interpretatie van de waarheid. Zo worden we meerdere bussen ingelokt met de loze belofte dat deze toch echt direct naar Panajachel gaat, maar helaas! Uiteindelijk moeten we vier keer overstappen van de ene gammele schoolbus naar een nog gammelere waarvan de chauffeur bovendien nog roekelozer rijdt dan alle vorige bij elkaar. Nu begrijpen we waarom alle bussen volhangen met kruisbeelden en “God leidt de weg” stickers. Zorgt er tenminste nog iemand voor dat we heelhuids aankomen…

Ook de prijs levert regelmatig een discussie op, omdat de Guatemalese busjongens niet lang hoeven te aarzelen om de welwillende toerist van wat extra Quetzales (de nationale munt van Guatemala) af te helpen. Jammer alleen dat het slechte acteurs zijn, want er verschijnt wel zo´n smerig lachje op hun gezicht zodat je zeker weet dat je wordt afgezet. Anders hebben ze ook nog altijd de truc van het vasthouden van je wisselgeld (dat ze op dat moment zogenaamd niet hebben) in de hoop dat je het vergeet. Tja, we zijn wel goed maar niet… Veilig bereiken we gelukkig Panajachel.

Panajachel is prachtig gelegen aan het Lago Atitlán en is omgeven door bergen en vulkanen. We maken een tocht over het meer en bezoeken twee dorpjes (foto´s). In Antigua hebben we geleerd om ´s morgens dingen te doen, want dan is het prachtig weer. In Panajachel ook, maar ´s middags barst ook hier de regen los en veranderen sommige straatjes in kolkende rivieren. Na de tocht op het meer vinden we het de volgende dag wel mooi geweest en gaan we op weg naar Mexico. De afstand is te ver om het in een keer te doen, dus we maken nog een laatste tussenstop in Guatemala in het stadje Huehuetenango. Onze gids is er bijzonder kort over en … daar is niets aan gelogen. Bovendien is het zondag en is echt alles dicht. De volgende dag door naar de Mexicaanse grens, maar niet voor de gebruikelijke onenigheid met buschauffeur/hulpje over bestemming/prijs/wisselgeld/baggage, dus we zijn blij als we het bord ¡Bienvenidos en Mexico! zien. Door al deze trucs komt Guatemala met stip binnen op de laatste plaats van meest innemende bevolking op onze reis…

Over laatste plaats gesproken of een plaats waar we laatst nog waren: kijk hier maar eens wat we lezen over Honduras. In samenvatting: de president had een referendum uitgeschreven dat zowel door congres als hooggerechtshof onrechtmatig en illegaal werd beschouwd. Het leger staat aan de kant van het congres, maar de president heeft het referendum toch doorgedrukt want hierin werd zijn herverkiezing veiliggesteld. (deze truc hebben we al een paar keer eerder gezien in Latijns Amerika). Gevolg: veel rellen op de dag van het referendum, in een coup is de president afgezet door het congres en is hij gevlucht naar het altijd neutrale Costa Rica. Er is een avondklok ingesteld en het leger houdt de orde. En dan te bedenken dat wij hier zo´n week of twee geleden nog vrolijk rondliepen…

Na een lange dag met vier verschillende busritten, laten we El Salvador achter ons en komen we aan in Antigua, Guatemala. Waar diezelfde ochtend nog de zweetdruppels van onze voorhoofden liepen in een benauwende hitte, is het in Antigua bewolkt en heerlijk koel. Onze bus stopt op het parkeerterrein achter de markt. Als we op zoek zijn naar de uitgang van de markt, horen we opeens vlak naast ons een verveelde “Hey, where are we góing??” waarop de rest van de familie op witte sportschoenen in koor uitroept “To the Mc Dónalds!!”. Juist ja, we zijn weer op de gringo trail.

Tot 1773 was Antigua nog de hoofdstad van Guatemala. Maar de stad werd vaak geteisterd door aardbevingen, met de grootste in 1773 waarna de verwoeste stad compleet werd verlaten. Tijdens de 19de eeuw kwamen weer langzaamaan mensen terug maar pas eind 20ste eeuw is men begonnen om de achtergebleven monumenten op te knappen. Vandaag de dag heeft Antigua een prachtig koloniaal centrum. Haar gekleurde huisjes, straten met kinderkopjes, ruines van oude kerken en opgeknapte kloosters worden beschermd door Unesco als werelderfgoed. Omgeven door drie enorme vulkanen mag het zich met recht de mooiste stad van Centraal Amerika noemen. (foto´s)