Reis Sara & Edwin - Zuid/Midden Amerika

Pucón is een dorpje middenin een vulkanisch natuurgebied. Het ligt aan een mooi langgerekt meer en aan de voet van de Villarrica vulkaan. En dat schouwspel trekt toeristen. In de Chileense zomermaanden (jan-febr) kun je hier blijkbaar over de hoofden lopen, dus wij waren nog maar eens blij met het voorseizoen waarin we nu reizen.

De Villarrica vulkaan is actief, en dat werd ons vrij gauw duidelijk: nauwelijks aangekomen in ons hostel en net aan de kook, sprint de gastvrouw opeens de keuken binnen en trekt ons mee naar buiten: An eruption! Nou dat bleek wat overdreven, maar vanuit de tuin zagen we tegen een hemel roodgekleurd door de zonsondergang de helderwit besneeuwde vulkaan pluimen zwarte rook uitspuwen. Wat een prachtig plaatje!!

De vulkaan kun je beklimmen en dat leek ons een gave uitdaging. Maar omdat het hiervoor de volgende dag slecht weer was, hebben we eerst een middagje heerlijk geluierd in een van de vele thermen in deze omgeving. Lekker badderen in vulkanisch verwarmde bubbelbaden.. need to say more?

Gisteren was het dan zover: in full equipment (dat betekent van skipak tot pikhouweel) gingen we met een groep vanuit het hostel de vulkaan op. En ondanks onze meters in Torres del Paine: dit was zwaar! Maar vijf uur ploeterend door de sneeuw later stonden we dan toch mooi de krater in te loeren!!

En ondanks de stank (sulfaat) was het uitzicht vanaf die hoogte geweldig. De weg naar beneden ging stukken sneller aangezien we allemaal een stuk zeil omgebonden kregen en zo naar beneden konden sleeën. Sneeuwpret alom!!

En ja hoor, we hebben hier weer meer mooie plaatjes.

Ondanks alle relaxtijd in Bariloche, hadden we nog geen vastomlijnd plan waar we daarna naar toe wilden (Prince2 heeft duidelijk geen vruchten afgeworpen…). In ieder geval wilden we de grens over naar Chili en in de bus naar Puerto Montt besloten we om meteen door te reizen naar de eilanden archipel Chiloé.

Dit is echt een bijzonder stukje Chili waar veel oude tradities nog bewaard zijn gebleven. Dit is onder andere terug te zien in het straatbeeld waar alle huizen (zelfs kerken) volledig uit hout zijn opgetrokken. Als je in je eentje door zo´n houten kerk loopt, hoor je het tot in de nok van de toren kraken. Erg apart!

Bij aankomst op in Chiloé kregen we direct een beeld van de prachtige natuur van het eiland: een glooiend landschap met weiden vol gele bloemen en groen, heel veel groen.. Hmm, verdacht.

Inderdaad, het was hier regenachtig en koud en aanvankelijk maakten de dorpjes hierdoor een vrij mistroostige indruk op ons. Maar de mensen zijn juist trots op hun land en tradities, heel tevreden en bovendien erg gastvrij. Per minibusje hebben we een aantal dorpjes bezocht en we kregen steeds meer oog voor de charme van het leven hier.
Desondanks vonden we twee nachtjes kleumen in een houten huisje zonder kachel wel genoeg en we besloten weer noordwaarts te trekken. Zie hier het enorme fotoalbum van Chiloé.

In Puerto Natales vonden we het tijd worden voor wat actie en besloten we om een meerdaagse trektocht te maken in het nabijgelegen Parque Nacional Torres del Paine. Je kunt in dit immense park veel verschillende tochten maken en trekken van refugio (luxe trekkershut) naar refugio. Wij kozen voor back to basic: kamperen dus!

Bij ons hostel (dat trouwens werd gerund door iemand die verdacht veel op Onslow uit Keeping up Appearances leek…) huurden we een tent, matjes en kooktools, dus vamos!

Nadat we met de bus aankwamen, kregen we meteen een flinke klim voor de kiezen. Gelukkig hoefden we niet met volledige bepakking te lopen want de tent hadden we aan de voet van de berg opgezet (voor de kenners: we liepen “de W”). Een behoorlijk zware tocht, maar boven aangekomen werden we beloond met een vrij uitzicht op de befaamde Torres. Werkelijk prachtig! Superindrukwekkend om er zo dichtbij te staan en dan zo´n goed zicht erop te hebben! Voldoening genoeg om de 4 uur durende afdaling naar ons kampement te voltooien..

De tweede dag liepen we met volle bepakking een route langs gigantische meren met prachtige uitzichten. Weer een heel ander landschap dan de eerste dag! Wat een ervaring om dan om een uurtje of zes ´s avonds ergens je tent op te zetten, water te tappen uit de rivier en je maaltje te koken te midden van een enorm berglandschap. Echt heel bijzonder!

Ondanks een frisse ochtendwasbeurt in de rivier was dag drie de gevreesde derde skidag: spierpijn en pap in de benen. Jammer alleen dat het zwaarste stuk juist die dag was. Een onthutsende top beklimmen boven de boomgrens en in de sneeuw. Minder…
Op de weg terug de tent weer opgepikt, om vervolgens nog vrolijk drie uur door te lopen naar het kampement voor nacht drie.

De vierde en laatste dag was een ´walk in the park´met “maar” drie uur lopen.. om het af te leren zeg maar. Glaciar Grey was het laatste moois wat we mochten aanschouwen in Torres del Paine. Klik hier voor een sfeerimpressie.

Echt een geweldige ervaring om vier dagen midden in de prachtige natuur te zijn! Daarna terug naar Onslow waar een bed zelden zo lekker heeft geslapen!