Reis Sara & Edwin - Zuid/Midden Amerika

Onze aankomst in San Ignacio verliep een beetje vreemd. De bus stopte in the middle of nowhere met de melding dat dit San Ignacio was. Tassen eruit en… suerte!!

Het bleek gelukkig allemaal wel mee te vallen, want de weg naar San Ignacio was zo gevonden en ze hadden zelfs een behulpzame tourist office. In het dorpje zelf vonden we een hele goede mansion: een hostel dat net was geopend met een grote tuin en… zwembad! Super! De vorige eigenaar was de Automobil Club (een soort Argentijnse Rotary) dus de mansion was dik in orde! Vooral het zwembad was erg welkom bij temperaturen van 35 graden++.

San Ignacio ligt in de Argentijnse provincie Misiones. De provincie dankt haar naam aan de vele Jezuïetenmissies die hier liggen en San Ignacio is er hier één van. Het hoofddoel van de missies was het bekeren van de lokale bevolking (de Guarani) tot het christendom.

De missionarissen pakten het nog best netjes aan: niet door middel van geweld en onderdrukking, maar via muziek en kunst werd het geloof overgebracht. De christelijke waarden werden zoveel mogelijk vermengd met Guarani tradities en gebruiken. Ook werden de oorspronkelijke machtsstructuren van de Guarani in stand gehouden. De Guarani werden bovendien door de missionarissen beschermd tegen de Spanjaarden en Portugezen dus iedereen blij zou je zeggen.

Dit hebben ze ruim 200 jaar kunnen volhouden, voordat Spanje er genoeg van had en de Spaanse koning opdracht gaf tot vernietiging van alle missies. Best lomp,want daarna werden de Guarani tot slaaf gemaakt door rijke landeigenaren. In San Ignacio kun je nog heel goed zien hoe het is geweest en we hebben een ochtend (´s middags was het veel te heet…) de restanten bekeken.

´s Avonds zijn we nog een keer teruggegaan voor “de show” wat uiteindelijk niet meer bleek te zijn dan verlichting van de ruïnes begeleid door kerkgezang… Kijk hier maar eens.

In Córdoba legden we ons toe aan weer een week Spaanse les. Na een intake test door het opleidingshoofd bleken er geen andere studenten te zijn met hetzelfde niveau dus dat betekende: privéles. Een goede school met leuke leraressen, die in enkele dagen tijd een enorme hoeveelheid nieuwe stof er doorheen wisten te jassen. Iedere dag werden we 4 uur stevig aan de tand gevoeld, en met een enorme hoeveelheid zelfstudie ernaast waren we ´s avonds echt kapot, en op vrijdag ouderwets gesloopt… Tijd voor wat ontspanning!

Ons hostel lag midden in de studentenwijk van Córdoba: een relaxte sfeer, veel jonge mensen op straat en talloze kroegjes en restaurantjes. Prima buurt! Wel werd het in deze stad bloedjeheet. Dagenlang was het al 30+ ºC tot op een dag de temperatuurmeter zelfs 39.8 ºC aanwees. Een harde warme wind maakte het haast onmogelijk een beetje relaxed door de stad te banjeren en in de krant lazen we de volgende dag dat de gevoelstemperatuur 43 ºC was! Die middag hadden we met Marcel & Ilse en de kindjes afgesproken om te msn-en. Na een uur zoeken in de binnenstad vonden we een internetcafé met webcam en headset en toen we stipt de afgesproken tijd geinstalleerd en wel klaar zaten, <vvuhhmm> viel alle stroom uit.. De Argentijnen op hun best: niemand gaf een krimp, iedereen betaalde netjes en vertrok. Daar kunnen wij ongeduldige Nederlanders nog wat van leren! Wat bleek later: door de hitte zet iedereen de airco en ventilatoren en alles aan waardoor geregeld de halve stad zonder stroom komt te zitten. Ik geloof dat wij de enige waren die dit toch vrij irritant vonden…

We hebben ons ook nog wat verdiept in het leven van Che Guevara. Een groot deel van zijn jeugd heeft hij doorgebracht in Alta Gracia, een dorpje in de buurt van Córdoba. Van zijn ouderlijk huis is nu een klein museum gemaakt; in 2006 nog gehuldigd door niemand minder dan Fidel zelf, bijgestaan door Chávez.

Het museum geeft een goed beeld van de jonge jaren van Che, en een beetje aangestoken door wat we allemaal over hem lazen zijn we terug in Córdoba naar ¨Che (el Argentino)¨ gegaan: een Amerikaanse verfilming van de Cubaanse revolutie. Het verbaast ons wel dat er hier in Argentinie niet veel meer ruchtbaarheid wordt gegeven aan hem, maar volgens onze lerares Spaans is Che een nationale held of een boef, afhankelijk wie je het vraagt. Veel Argentijnen waren verbitterd dat hij zijn vaderland in de jaren 60 heeft verlaten om voor de revolutie van Cuba te gaan strijden en nog meer toen zijn resten 10 jaar geleden vanuit Bolivia niet naar Argentinie werden overgebracht, maar nu op Cuba liggen begraven… Zie hier meer foto´s van Cordoba.

Inmiddels zijn we op weg door de noordoostelijke provincie Misiones waar veel restanten van Jesuïetenmissies liggen en de grootste watervallen van de wereld: Iguazú (of waren dat nou die Niagara… ?? ). Vanmiddag zijn we aangekomen in San Ignacio. Op weg hier naar toe hebben we nog twee steden aangedaan: Rosario en Corrientes. In beide steden zijn we een dag gebleven.

Rosario is de tweede stad van Argentinie en wordt vaak vergeleken met Buenos Aires, maar kan hier nauwelijks aan tippen. Wel leuk om het een dag met de fiets te verkennen en op een van de strandjes aan de Rio Paraná te relaxen. Corrientes wordt nauwelijks aangedaan door toeristen, maar is zeker een bezoek waard. Mooie, oude gebouwen en een relaxte, subtropische sfeer. Over subtropisch gesproken: we hebben nog nooit zo´n zwoele pakjesavond gehad…

Klik hier voor foto´s van Rosario en hier voor Corrientes.

Jawel, echt waar: 33! Bedankt voor alle felicitaties!!

Vanuit San Augustin de Valle Fértil (6 uur ten noorden van Mendoza) hebben we 2 parken bezocht: Parque Provincial Ischigualasto (aangezien geen enkele toerist dit uit zijn strot krijgt hebben ze het Valle de la Luna genoemd) en Parque Nacional Talampaya. Dit was werkelijk prachtig! Valle de la Luna lijkt inderdaad net op een maanlandschap: zoals je door een woestijnachtige vallei rijdt met allerlei raar gevormde rotspartijen en stenen. Hier is waar dinosauriërs geleefd hebben en daar zijn veel resten en fossielen van gevonden.

´s Middags hebben we het andere park bezocht, wat bekend staat om haar bizar gevormde roodgekleurde rotsen en canyons. Je voelt je miniscuul als je naast deze enorme gevaarten staat… Kijk hier maar eens voor nog wat foto´s.

Lang om van deze tocht bij te komen hadden we niet, want midden in de nacht hebben we weer de bus gepakt. Terug naar Mendoza om Edwin´s verjaardag te vieren!!

We hadden niet zo´n voorstelling van Mendoza en werden verrast door een stad met mooie brede lanen, veel groen en terrasjes (eindelijk!). We merken wel dat we steeds meer richting hoogseizoen gaan want het vinden van een hostel was nogal moeilijk. Uiteindelijk zijn we beland in een chique wijk bij een familie in huis: duidelijk high society. Moeders staat de hele dag op de tennisbaan, dochter is koopziek en zoonlief mag deze tweede mansion als hostel runnen. toen we dat eenmaal doorhadden, had Edwin zo een fles pagne uitonderhandeld.

Rondom Mendoza liggen tientallen bodega´s. Met de fiets hebben we er een aantal bezocht en rondleidingen gekregen, maar de nadruk lag uiteraard op het proeven! Vooral de jonge Malbec deed het goed. En daarna weer op de fiets terug…

Hier zijn nog wat foto´s van Mendoza.

Dit is een leuke stad! Hier komen we nog eens terug!!