Reis Sara & Edwin - Zuid/Midden Amerika

Zoals voorgenomen hebben we in San Carlos de Bariloche even een versnelling terug geschakeld. We vonden een leuk hostel waar dit prima kon: goede faciliteiten incl een grote keuken waar even flink werd gekokkereld. Ook legde Edwin zijn lot in handen van een Argentijnse kapper en werd zijn weelderige haardos danig gekortwiekt .

Bariloche bracht ons een paar dagen druilerig weer en om dan binnen Spaans idioom te leren doet de gemoederen blijkbaar weinig goed.. Dus toch erop uit! Een dag brachten we een bezoek aan El Bolson, een voormalig hippiedorp. Waar die hippies inmiddels gebleven zijn is ons nog steeds een raadsel, maar we snappen wel wat hen trok: door ligging in een andere vallei heerst hier een veel gunstiger klimaat met veel zon en hogere temperaturen. Goed voor de fruitteelt waar de streek bekend om is.

Inmiddels waren de donkere wolken weer weggedreven uit Bariloche dus huurden we de laatste dag mountainbikes om een tocht te maken door het schitterende lake district rondom Bariloche.

Klik hier voor meer foto´s van San Carlos de Bariloche.

Op 3,5 uur rijden van El Calafate ligt El Chaltén, een klein dorpje dat vroeger diende als basis voor bekende expedities van klimmers in het Paque Nacional Los Glaciares. De laatste jaren is het bekender geworden bij het “gewone” wandelpubliek, aangetrokken door de prachtige trekkings die in dit gebied zijn uitgezet.

Voordat we El Chaltén in mochten, maakten we een stop bij de Guardaparque van Los Glaciares waar we een streng verhaal te horen kregen over wat we wel en niet mochten in het park. Wel terecht want dit schitterende natuurgebied is in het verleden vaak het slachtoffer geworden van bosbranden, veroorzaakt door onachtzame rokende toeristen. Tot onze verbazing was El Chaltén echt nog kleinschalig en was de toegang tot het park gratis. Benieuwd of dit over 20 jaar nog zo is…

Bij aankomst bleken de trekkings vooral dagtochten te zijn. Relaxed, aangezien hier in de lente continu een enorme wind door het landschap jaagt en de nachten koud zijn verkozen we een warm hostel deze keer boven de tent. We hebben drie mooie tochten gemaakt en het weer was prachtig (dat betekent: helder ).

Klik hier voor meer foto´s.

Na 7 dagen lopen in 9 dagen tijd verdienen de beentjes wel een beetje rust! Op dit moment wachten we in El Calafate op onze busverbinding naar Bariloche, en dan laten we Patagonie alweer achter ons. Het heeft een geweldige indruk op ons gemaakt. Dit zullen we met een biertje in Bariloche eens even rustig laten bezinken..!

Na dagen in prachtige natuur, was de aankomst in EL Calafate even slikken.. ¨Built for tourists¨ schreef onze reisgids en dat bleek te kloppen. In de jaren ´90 bestond El Calafate nog maar uit 1 straat en anno 2008 stikt het er van de restaurants, hotels, touroperators en ander touristisch vermaeck, zoals dit schitterende casino:

Het is hier allemaal te doen om de gletsjer Perito Moreno. Absoluut een prachtig natuur fenomeen en we hebben er uiteraard een bezoek aan gebracht, maar we liepen er wel enigszins beduusd rond tussen de bejaarden, kinderen en Amerikanen (“isn´t it amaaaazing!”) op witte gymschoenen. Wij hadden ons alweer voorbereid op een stevige wandeling.. maar het enige dat er te wandelen viel was een uurtje over een ijzeren ballustrade..

Desondanks gaaf om de gletsjer van dichtbij te zien en voortdurend het ijs te horen kraken, om dan plotseling opgeschrikt te worden als er een enorme ijsmassa afbrak en in zee donderde. Klik hier voor foto´s van de gletsjer.

In Puerto Natales vonden we het tijd worden voor wat actie en besloten we om een meerdaagse trektocht te maken in het nabijgelegen Parque Nacional Torres del Paine. Je kunt in dit immense park veel verschillende tochten maken en trekken van refugio (luxe trekkershut) naar refugio. Wij kozen voor back to basic: kamperen dus!

Bij ons hostel (dat trouwens werd gerund door iemand die verdacht veel op Onslow uit Keeping up Appearances leek…) huurden we een tent, matjes en kooktools, dus vamos!

Nadat we met de bus aankwamen, kregen we meteen een flinke klim voor de kiezen. Gelukkig hoefden we niet met volledige bepakking te lopen want de tent hadden we aan de voet van de berg opgezet (voor de kenners: we liepen “de W”). Een behoorlijk zware tocht, maar boven aangekomen werden we beloond met een vrij uitzicht op de befaamde Torres. Werkelijk prachtig! Superindrukwekkend om er zo dichtbij te staan en dan zo´n goed zicht erop te hebben! Voldoening genoeg om de 4 uur durende afdaling naar ons kampement te voltooien..

De tweede dag liepen we met volle bepakking een route langs gigantische meren met prachtige uitzichten. Weer een heel ander landschap dan de eerste dag! Wat een ervaring om dan om een uurtje of zes ´s avonds ergens je tent op te zetten, water te tappen uit de rivier en je maaltje te koken te midden van een enorm berglandschap. Echt heel bijzonder!

Ondanks een frisse ochtendwasbeurt in de rivier was dag drie de gevreesde derde skidag: spierpijn en pap in de benen. Jammer alleen dat het zwaarste stuk juist die dag was. Een onthutsende top beklimmen boven de boomgrens en in de sneeuw. Minder…
Op de weg terug de tent weer opgepikt, om vervolgens nog vrolijk drie uur door te lopen naar het kampement voor nacht drie.

De vierde en laatste dag was een ´walk in the park´met “maar” drie uur lopen.. om het af te leren zeg maar. Glaciar Grey was het laatste moois wat we mochten aanschouwen in Torres del Paine. Klik hier voor een sfeerimpressie.

Echt een geweldige ervaring om vier dagen midden in de prachtige natuur te zijn! Daarna terug naar Onslow waar een bed zelden zo lekker heeft geslapen!

Bij vertrek uit Esquel blijkt dat het echt laagseizoen is in deze streek, want er is nog geen busverbinding naar het zuiden langs deze westkant van Argentinie. Un problemo dus! Enige mogelijkheid is langs het oosten te reizen en dat betekent veeele uren in de bus…

Na een tussenstop in het schitterende Rio Gallegos (not!) dan ook echt naar het zuiden en hebben we de bus genomen naar de meest zuidelijke stad op aarde: Ushuaia in Tierra del Fuego (Vuurland). Ushuaia zou zo kunnen doorgaan voor een Oostenrijks skidorpje, maar dan zonder apres ski en irritante Hollanders

Het is wel echt bijzonder hier te zijn! Het enige wat hieronder ligt is Antartica. En dat is in het klimaat en de natuur terug te zien. IJzige winden die over het Beagle Channel waaien, winterse sneeuwbuien in wat men hier lente noemt, maar prachtige natuur. Gisteren hebben we al deze elementen getrotseerd en hebben we een dag in het Parque Nacional Tierra del Fuego gewandeld. Koud en nat, maar wel heel indrukwekkend! Toen we na een paar uur lopen het echt koud hadden, kwamen we op het juiste moment toevallig onze chauffeur tegen en mochten we zijn warme busje in. Heerlijk!

We hadden gelezen over een boottocht die je kan maken over de Beagle Channel, over de prachtige uitzichten vanaf de boot op Ushuaia en de bergen en veel dieren in zee die je onderweg zou kunnen zien. Leek ons erg gaaf! Alleen merk je dan hoe onvoorspelbaar het weer hier kan zijn, want de boten bleven alle dagen dat wij hier waren aan wal… Helaas!

Morgen vertrekken we alweer. Naar Chileens grondgebied nu… Klik hier voor meer mooie plaatjes van Ushuaia en Tierra del Fuego.