Reis Sara & Edwin - Zuid/Midden Amerika

Flores is een mooi klein dorpje gebouwd op een eilandje in het Petén Itzá meer. Het is met een smalle weg verbonden met het vaste land. Het wemelt er van de barretjes en restaurantjes die prachtig uitzicht hebben over het meer. Met een rumcola en een relaxed merengue muziekje op de achtergrond, genieten we ´s avonds van dit leuke sfeertje. En even een rectificatie op onze blog Met stip op de laatste plaats, want eerlijk is eerlijk: de Guatemalteken hier in het noorden zijn een stuk sympatieker!

Alle tips om de volgende ochtend heel vroeg te vertrekken naar de Maya site Tikal, slaan we in de wind. Na nachten van slecht slapen hebben we niet echt zin in een busje die om 4.30u (!!) voor de deur staat. We slapen lekker uit en vertrekken op ons gemakje rond een uurtje of 9.00u. Tikal is best een grote site in een mooi regenwoud. Het valt wel mee met de hitte en ook die hele hordes toeristen die hier zouden moeten zijn als je zo “laat” vertrekt, blijken onzin te zijn. We zien zelfs nog aapjes en prachtige vogels in de bomen. De details van de opgravingen waren mooier in Copán, met al haar goedbewaarde stelae, maar de omvang van de enorme tempels en van de site an sich is erg indrukwekkend (foto´s).

Zoekend naar een goede manier om naar Belize door te reizen, lopen we toch even binnen bij één van de tourbureautjes die een shuttle-service aanbiedt. Blijkbaar zit het busje voor de volgende ochtend nog lang niet vol want zelfs zonder al te veel onderhandelen mogen we voor de halve prijs mee. Tja, das wel heel verleidelijk…

En zo zitten we de dag erna met een stuk of 15 backpackers in een airco-busje om te vertrekken naar Belize. Niet erg avontuurlijk… maar wel lekker gemakkelijk!!

Wanneer we op de Mexicaanse grens een bus regelen naar San Cristóbal de las Casas, krijgen we meteen flashbacks naar Argentinië. De terminal is modern en schoon, de bussen zijn gloedjenieuw & superluxe (met airco!) en het kopen van een kaartje heeft veel weg van het inchecken op het vliegveld. Hier hebben ze het wel wat beter voor elkaar dan in Guatemala! Onderweg blijkt dit ook, want de wegen zijn goed, de dorpjes die we passeren zien er ontwikkeld uit en het is zooo veel schoner dan in Guatemala. Absurd hoe er zo´n verschil kan zijn tussen buurlanden, maar dat hebben we vaker gezien deze reis…

Onze eerste bestemming is San Cristóbal de las Casas, een prachtig stadje in de bergen van Chiapas. Helaas is het wel regenseizoen, dus ´s middags barst de regen en het onweer los. ´s Morgens is het gelukkig weer heerlijk weer en bekijken we het schitterende stadje (foto´s). Bovendien halen we eindelijk onze reisgids voor Cuba op die we al in Costa Rica via internet hadden besteld bij de uitgever. De gids zou eigenlijk naar León in Nicaragua worden opgestuurd, maar is daar nooit aangekomen. Waarschijnlijk is er bij het verschepen iets fout gegaan, want de uitgever bood wel erg snel aan om een nieuwe gids per express op te sturen. Eind goed al goed! De dame van DHL keek wel een beetje vreemd op toen we het pakje als een soort troffee in ontvangst namen. Nu kunnen we ons tenminste goed voorbereiden op Cuba en na het lezen van eerste hoofdstukken blijkt dat geen overbodige luxe te zijn…

´s Middags valt de regen weer met bakken naar beneden en overwegen we om een stoofpotje te koken, een maaltje dat we sinds het koude Patagonië niet meer hebben gekookt. Als we ´s avonds met de trui aan in het hostel zitten, vinden we regen en kou niet echt bij Mexico passen dus besluiten we om de volgende dag te vertrekken naar Palenque.

Als we in Palenque uit onze superluxe bus stappen, weten we dat de trui weer in de tas kan, want wat hier is het muy tropico! Het plaatsje Palenque is niet om over naar huis te schrijven, maar we zijn hier voor de beroemde Maya site die vlakbij ligt. De volgende dag gaan we er naar toe en de site is erg indrukwekkend. En warm: we moeten lachen als we beseffen dat we gisteren nog in drie-laagse (Sara vijf-laagse) kleding rondliepen (foto´s).

´s Avonds eten we heerlijk Mexicaans en Edwin valt uitgehongerd aan op de nacho´s die op tafel worden gezet. Een beetje enthousiast wordt het bijbehorende sausje erover uitgesmeerd en dan breekt de brand uit: muy picante!! Gelukkig is er genoeg Corona om te blussen! Mexico is leuk!

We lopen al een tijdje te zoeken hoe we een goed rondje kunnen maken door Mexico, Noord-Guatemala en Belize. In Palenque horen we over een grensovergang waarvan wij dachten dat die onmogelijk zou zijn. Maar sinds kort is de weg aan Mexicaanse zijde geasfalteerd en brengt een lancha ons in een half uurtje de rivier over naar de Guatemalteekse grens. Een onverharde weg loopt daar Noord-Guatemala in en drie uurtjes later zijn we in Flores, onze basis voor de volgende Maya site: Tikal.

In de bus naar Panajachel aan het Lago Atitlán maken we opnieuw kennis met de Guatemalese interpretatie van de waarheid. Zo worden we meerdere bussen ingelokt met de loze belofte dat deze toch echt direct naar Panajachel gaat, maar helaas! Uiteindelijk moeten we vier keer overstappen van de ene gammele schoolbus naar een nog gammelere waarvan de chauffeur bovendien nog roekelozer rijdt dan alle vorige bij elkaar. Nu begrijpen we waarom alle bussen volhangen met kruisbeelden en “God leidt de weg” stickers. Zorgt er tenminste nog iemand voor dat we heelhuids aankomen…

Ook de prijs levert regelmatig een discussie op, omdat de Guatemalese busjongens niet lang hoeven te aarzelen om de welwillende toerist van wat extra Quetzales (de nationale munt van Guatemala) af te helpen. Jammer alleen dat het slechte acteurs zijn, want er verschijnt wel zo´n smerig lachje op hun gezicht zodat je zeker weet dat je wordt afgezet. Anders hebben ze ook nog altijd de truc van het vasthouden van je wisselgeld (dat ze op dat moment zogenaamd niet hebben) in de hoop dat je het vergeet. Tja, we zijn wel goed maar niet… Veilig bereiken we gelukkig Panajachel.

Panajachel is prachtig gelegen aan het Lago Atitlán en is omgeven door bergen en vulkanen. We maken een tocht over het meer en bezoeken twee dorpjes (foto´s). In Antigua hebben we geleerd om ´s morgens dingen te doen, want dan is het prachtig weer. In Panajachel ook, maar ´s middags barst ook hier de regen los en veranderen sommige straatjes in kolkende rivieren. Na de tocht op het meer vinden we het de volgende dag wel mooi geweest en gaan we op weg naar Mexico. De afstand is te ver om het in een keer te doen, dus we maken nog een laatste tussenstop in Guatemala in het stadje Huehuetenango. Onze gids is er bijzonder kort over en … daar is niets aan gelogen. Bovendien is het zondag en is echt alles dicht. De volgende dag door naar de Mexicaanse grens, maar niet voor de gebruikelijke onenigheid met buschauffeur/hulpje over bestemming/prijs/wisselgeld/baggage, dus we zijn blij als we het bord ¡Bienvenidos en Mexico! zien. Door al deze trucs komt Guatemala met stip binnen op de laatste plaats van meest innemende bevolking op onze reis…

Over laatste plaats gesproken of een plaats waar we laatst nog waren: kijk hier maar eens wat we lezen over Honduras. In samenvatting: de president had een referendum uitgeschreven dat zowel door congres als hooggerechtshof onrechtmatig en illegaal werd beschouwd. Het leger staat aan de kant van het congres, maar de president heeft het referendum toch doorgedrukt want hierin werd zijn herverkiezing veiliggesteld. (deze truc hebben we al een paar keer eerder gezien in Latijns Amerika). Gevolg: veel rellen op de dag van het referendum, in een coup is de president afgezet door het congres en is hij gevlucht naar het altijd neutrale Costa Rica. Er is een avondklok ingesteld en het leger houdt de orde. En dan te bedenken dat wij hier zo´n week of twee geleden nog vrolijk rondliepen…

Na een lange dag met vier verschillende busritten, laten we El Salvador achter ons en komen we aan in Antigua, Guatemala. Waar diezelfde ochtend nog de zweetdruppels van onze voorhoofden liepen in een benauwende hitte, is het in Antigua bewolkt en heerlijk koel. Onze bus stopt op het parkeerterrein achter de markt. Als we op zoek zijn naar de uitgang van de markt, horen we opeens vlak naast ons een verveelde “Hey, where are we góing??” waarop de rest van de familie op witte sportschoenen in koor uitroept “To the Mc Dónalds!!”. Juist ja, we zijn weer op de gringo trail.

Tot 1773 was Antigua nog de hoofdstad van Guatemala. Maar de stad werd vaak geteisterd door aardbevingen, met de grootste in 1773 waarna de verwoeste stad compleet werd verlaten. Tijdens de 19de eeuw kwamen weer langzaamaan mensen terug maar pas eind 20ste eeuw is men begonnen om de achtergebleven monumenten op te knappen. Vandaag de dag heeft Antigua een prachtig koloniaal centrum. Haar gekleurde huisjes, straten met kinderkopjes, ruines van oude kerken en opgeknapte kloosters worden beschermd door Unesco als werelderfgoed. Omgeven door drie enorme vulkanen mag het zich met recht de mooiste stad van Centraal Amerika noemen. (foto´s)

In Suchitoto lezen we in alle rust bij het plaatselijke bakkertje de lokale krant. Werkelijk de hele krant staat vol met nieuws over moorden, afrekeningen en andere criminele activiteiten. Hmmm… Bij één artikel staan de harde cijfers: gisteren werd de mijlpaal bereikt van de 2.000ste moord die in El Salvador is gepleegd dit jaar. Een gemiddelde van zo´n 12 moorden per dag dus! In de krant staat ook dat de dia del padre (vaderdag) was aangegrepen door de criminelen om er nog even extra op los te knallen met een trieste 18 moorden die dag. Hoezo feliz dia del padre? De meest criminaliteit vindt plaats in de hoofdstad San Salvador, dus de beslissing is snel genomen: daar we maar niet naar toe!

Helaas moeten we wel overstappen van bus in San Salvador. Als we de stad binnenrijden zien we een armoede die we nog niet eerder hebben gezien op onze reis. Overal zijn sloppenwijken met huisjes van golfplaat. Er is veel verkeer en er hangt een dikke laag smog boven de stad. Als we uit de bus stappen, kiezen we de meest betrouwbaar uitziende taxichauffeur om ons naar een busterminal te brengen aan de andere kant van de stad. Tijdens de burgeroorlog zijn veel Salvadorianen naar de VS gevlucht. Bij hun terugkomst hebben ze helaas een hele bendecultuur meegenomen uit Amerika en dat schijnt de reden te zijn voor de geweldsexplosie. Snel weg hier!

In Suchitoto waren we getipt over een mooi, klein (en veilig) dorpje in de bergen: Juayúa. Edwin heeft nogal moeite met deze naam en als de kaartjesverkoper in de bus vraagt waar we naar toe moeten, wordt de naam verbasterd tot Oewahoewa. Blijkbaar heeft hij dit vaker gehoord, want hij weet precies wat we bedoelen.

Juayúa ligt in een prachtig berggebied aan de Ruta de las Flores. Het dorpje is erg mooi en we vinden een leuk hotel midden in het centrum. In het hotel en in het stadje zijn de mensen wederom superaardig. We vinden het zo erg dat juist deze leuke Salvadoreños gebukt gaan onder zoveel geweld in het land. Hopelijk gaat de nieuw gekozen president Funes er iets aan doen, want dit leuke volk verdient het!

De volgende ochtend zijn we alleen minder blij, want om 5 (!!) uur gaat de carillonspeler los in de toren van de kathedraal naast ons. Het lijkt wel of het carillon in onze kamer staat! Na drie psalmen houdt hij het voor gezien en we denken rustig verder te kunnen slapen, maar helaas want dit spectakel herhaalt zich ieder half uur!

Die zondag is er een feria gastronómica in de stad: een soort Preuvenemint, maar alleen dan zonder opgeblazen “Sjiek vaan Mestreech”. Ook hier zijn de mensen superaardig en willen ze ons meteen helpen als we even om ons heen kijken of lopen te prutsen met onze camera. Tijdens het eten helpt een oud omaatje zelfs mee om de vliegen te verjagen door ze met een elastiekje van onze tafel te schieten. Ze heeft er de grootste lol in!

We maken met Emanuel, de gids uit ons hotel, twee mooie tochten in de omgeving naar de waterval van Los Chorros en naar twee meren. Erg mooi!! (foto´s)